انجام فرایندهای مختلف پلیمریزاسیون در راکتورهای پلیمریزاسیون
تکنولوژی پلیمریزاسیون جرمی براي پلیمریزاسیون‌هاي با رشد مرحله‌اي، مرسوم است، زیرا به واسطه کمی انرژي آزاد شده، جذب حرارت به سهولت انجام میپذیرد. به علت پایین بودن ویسکوزیته تا درجات تبدیل بالا، اختلاط نیز به نحو موثري قابل انجام است. حرارت آزاد شده قابل توجه و افزایش سریع ویسکوزیته در پلیمریزاسیون با رشد زنجیري، کارایی تکنولوژي جرمی را براي این نوع مکانیسم پلیمریزاسیون کاهش میدهد. زیرا بر خلاف حالت قبل، افزایش سریع ویسکوزیته و در نتیجه عدم امکـان کنتـرل درجـه حـرارت، دستیابی به درجات تبدیل بالا را مقدور نمیسازد. محلول پلیمریزاسیون جرمی از درجه خلوص بالایی برخوردار بوده و عملیات تخلیص کمتري را میطلبد. انجام پلیمریزاسیون در حضور یک حلال از مـشکلات انتقـال حرارت و اختلاط میکاهد. پلیمر و منومر در داخل حلال محلول هـستند. عـلاوه بر این ویـسکوزیته کمتـر سـبب بهبـود اختلاط و کارایی شروع کننده میگردد. مهمترین نقطه ضعف ایـن روش هزینه جداسازي حلال و بازیابی آن است. ویـسکوزیته سیـستم پلیمریزاسیون تعلیقی در طول واکنش نـسبتاً ثابت بـاقی مانده و عمدتاً بـه وسیله ویسکوزیته فاز مداوم (آب) تعیین میگردد.
اغلب پلیمرها داراي دانسیته بیشتري نسبت به منومرهاي خود هستند. به این جهت در پلیمریزاسیون تعلیقی سیستم اختلاط باید به گونه‌اي انتخاب گردد که در ابتدا منومرهاي از سطح به زیر کـشیده شـده و در داخل فاز آبی پراکنده شوند و در انتها از ته‌نشینی ذرات جامد پلیمري جلوگیري به عمل آورده و آنها را به طور یکنواخت در داخل فاز پیوسته پراکنده سازد. فاز پیوسته به عنوان عامل انتقال حرارت عمل نموده و در نتیجه کنتـرل درجـه حرارت در این فرایند ساده‌تر از نوع جرمی است. چسبندگی و رسوب پلیمر نیز به مراتب کمتر از فرایند جرمی مشاهده میشود. پلیمریزاسیون تعلیقی به عنوان مرحله دوم فرایند جرمی نیـز قابلیت کـاربرد دارد (ماننـد فرایند تولید پلی‌استیرن مقاوم). زیرا معمولاً ادامه پلیمریزاسیون تا رسیدن به درجه تبدیل نهایی توسط فرایند تعلیقی انجام میگیرد. پس از پایان پلیمریزاسیون، دانه هاي پلیمري از طریق سانتریفوژ جدا و خشک میگردند.
اختلاط در پلیمریزاسیون امولسیونی نسبت بـه پلیمریزاسـیون تعلیقی از اهمیت کمتري برخوردار است و عمدتاً جهت تـسهیل انتقال حرارت طراحی مـیشود. کـاربرد زیـاد امولسیفایر در پلیمریزاسیون امولسیونی، جداسازي آن را در پایان واکنش دشوار مـیسازد. به همین سـبب معمـولاً از فرایندهاي امولسیونی در جایی استفاده میشود که در شکل نهایی مـصرف بـه صـورت لاتکس یا امولسیون باشد (ماننـد امولسیون نهـایی اکریلیک). در صورت لزوم استفاده از پلیمر خالص، محلول پلیمریزاسیون ابتدا منعقد و سپس دانه‌هـاي پلیمر بـه کمک فیلتر جدا و خشک میگردد.
مقایسه انواع تکنولوژی پلیمریزاسیون و معایب
